o herşeyi ile rakın rol
barok düşeslerinki gibi bembeyaz yüzü
biraz daǧınık kara saçları
herşey siyah zaten

güzel ve zarif vücudu üzerine çekilmis dar kot
ve onu dizlerine kadar baǧcıkları ile sarmalayan uzun çizmeleri
ve gövdesini art deko bir vazo gibi öne doǧru açıp ilgimize sunan tek düǧmeli jaket
hepsi siyah

çok minimalist bir renk uyumu

gözleri kömür gibi kara
bakışları sanki karamsar
ama gülümsemeyi iyi biliyor dudakları
ve teni dışında siyah olmayan tek yer de onlar
kıpkırmızılar

yakından bakıldıǧında ruj hafifce silinmiş
bira şişesi ve aǧzı arasında sık gerçekleşen temastandır bir ihtimal
o şişeler nasıl da dikilir öyle kafasını ensesine yatırarak?
sanki her an son damlasını içercesine?

hep aynı masada
hep aynı yöne dönük
masanın üstünde hep siyah kaplı blanko bir kitap ve kalem
ara sıra da yazar birşeyler

ve baya rakın rol

bakışlar kedi gibi boşluklara kaçamak
bakması gerekenin bakışlarını çeken bir vakuum
parmakarası sigara, el, kol, vücuttan uzak
ve acımasızca sunar buruk güzelliǧini
yüksek taburede bacak üstünde bacak

tutum belli
açık ve cesur
sanki bitmek bilmeyen bir hodri meydan
ve bildiǧin rakın rol

hem zarif, hem güclü, hem huzursuz, hem kapkara, hem sevecen
olursa olur – olmazsa olmaz
hep buradayım ama hem deǧilim
hep yakınım hem uzaǧım
diyecek derecede
yani tam gaz rakın rol!
olmaz ki bu kadar da rakın rol!

yapılması gereken
bakışmak
ve gülümsemek

ve gitmek ve demek:
sen çok şıksın ve çok rakın rol’sun!

o an dünya durdu!
güldü
hoşuna da gitmedi deǧil

ve dediki:
oy oy oy
evet ya, bu rakın rol beni öldürecek!